Ik zag twee dames op een bank. Ze zaten ieder aan één kant. Per toeval zo beland. Of toch, zo leek het wel. Schijn bedriegt. Dat bleek toen ik wat langer keek. Ze zaten er al even. Gewoon zo wat te praten. Toen eentje van hen zei (of toch ik dacht écht dat ik iets hoorde in die trant): is dit nou zeker wel twee meter? Of is het toch wat te dichtbij? Terstond haalde die ander een meetlat uit haar tas. Zo’n uitrekbare. Die passen ietwat makkelijker in tassen, zie je. De ene vrouw mat twee metertjes precies. Pookte de ander daarbij zowat in haar lies. En besloot toen dat het zo wel kon. Zei toen ze wegging dat het zo gezellig was, samen op de bank.
Be First to Comment