In afwachting van een wat langere update zijn hier enkele al dan niet interessante gegevens over mijn leven in Caïro

• In kleine winkeltjes in Caïro kunnen ze dikwijls niet teruggeven als je niet gepast betaalt, in plaats daarvan krijg je dan als wisselgeld doodleuk een kauwgommetje, of één snoepje.
• Tragischerwijs heeft het lot ervoor gezorgd dat ik hier niet de enige Marthe ben. Ook bij de studenten uit Gent is er een Marte, weliswaar zonder h, aanwezig. Gezien dit voor verwarring kan zorgen is er bij ‘die van Gent’ de gewoonte ontstaan om mij Marthe 2 te noemen, hetgeen ondertussen is geëvolueerd tot Martitneen, wat een samenvoeging van Marthe en itneen (Arabisch voor 2) is. Voor jullie overhaaste telefoontjes naar het NVIC beginnen plegen om pestgedrag te melden: mijn relatie met ‘die van Gent’ is verder uitstekend hoor.
• Vanmorgen riep iemand ‘mozza’ naar mij, hetgeen voor zover mijn kennis van het Egyptische dialect reikt, banaan betekent. Echter, het zou ook een uitdrukking zijn voor ‘knapperd’. Helaas waren het veertienjarigen die het naar me riepen.
• Mijn favoriete drankje hier in Caïro is limoensap, dat je in zowat elk café kan krijgen en waar naast limoen meestal ook een stevige portie suiker inzit. Perfect!
•  Onlangs werd ik bijna euforisch omdat ik een paar mensen achter mijn rug hoorde discussiëren over het feit of ik al dat niet een Egyptische of een buitenlandse was. Integratie: check! Dacht ik, tot ik twee minuten later stond te stamelen dat ik ‘die dingetjes, euhh, zo die met honing zo, maar ik weet de naam niet’ graag wilde bestellen.
• Op een avond kruiste ik twee mevrouwen op straat en ik hoorde een van hen tegen mij zeggen: jij bent [woord dat ik niet verstond]. En omdat ik 1. wilde laten zien dat ik niet zomaar een idiote toerist ben waar je alles over kunt zeggen en 2. wel eens wilde weten wat ik was draaide ik mij om en vroeg: wat ben ik? Ze glimlachte vol extatische vertedering en herhaalde haar uitspraak overdreven gearticuleerd. Toen ik nog steeds verward keek, werd haar extase zo mogelijk nog groter en zei ze: Geef mij eens een kus, wat ik wel verstond, waarna we elkaar op beide wangen kusten, ons omdraaiden en elk onze eigen weg vervolgden.
• Morgen vertrek ik voor het verlengde weekend naar Alexandrië, een badplaats in Egypte. Ik heb uiteraard mijn badpak mee, maar het blijft de vraag of ik het zal kunnen gebruiken, want toen we enkele weken geleden onze kans op verkoeling gingen wagen in een een waterpretpark, bleek al snel dat alle vrouwen gewoon met hun kleren aan in het water zaten.